Een bejaarde, dementerende man is er van overtuigd dat hij nog heel goed voor zichzelf kan zorgen. Zijn dochter, die wel beter weet, probeert hem zo goed mogelijk te helpen. Vrijwel alles wordt verteld vanuit het perspectief van de man. Dat levert een soms wat lastig te volgen vertelling op. Dat moet de constante verwarring in zijn hoofd illustreren. De man wordt gespleed door Anthony Hopkins, een groot en gerespecteerd acteur natuurlijk. Hier maakt hij zich echter geregeld schuldig aan overacting en mooi weer spelen. Dat is ook het probleem van de hele film: het is een poging een zwaar onderwerp behapbaar te behandelen. Daardoor zit er vaak een irritant soort feelgood sausje overheen. Er zijn weinig scherpe randjes. Het enigszins vergelijkbare Amour van Michael Haneke is vele malen beter. Zie voor meer info op filmkrant.nl en op de IMDB.